Bir prensip kaygisindan midir nedir, herkes kendisini kendi yaptiginin dogru olduguna inandirarak yasamayi seviyor.
Didismenin, bogusmanin, kavga etmenin, tepki kusmanin dogrulugundan ve bunun gercek ve masum sevgi gosterisi oldugundan neredeyse kimsenin suphesi yok.
Kafan birseye mi kizdi aynen kus tepkini,
içine aldigini aynen disari birak, için pür-i pak kalsin.
Için de hiç cerahat birakma.
Aman rahatsiz eder sonra
Hani içi disi bir derler ya aynen öyle.
Sevdigini kiskandin mi? Hemen ver tepkini, suçla onu doyasiya,
kavga et, bagir ve çagir.
Neden ?
çünkü gerçek sevgi budur diyorlar.
çok biliyorlar.
Neden birini kiskandigini sor kendine o zaman.
Ilgisini senden öte, senden gayri birine neden teslim etti sor.
Senin burada tepkini kusmadan önce neden kendini sorgulamadigini da sor kendine.
Oysa sevgini nasil da uçsuz ve bucaksiz vermistin ona, sor.
Oysa o sevginden nasil da birsey anlamamisti, sor.
Oysa senden ilginç olanlar da vardi, sor.
Ilginç olanlar bilinmeyen kitalardi, sor o ilginçlere.
Kimisi dogal olarak ilginçti, kimisi oyun olarak, sorgula.
Sonra oyunlar ve dogallar birbirine karisti
Sonra doga bize oyun oynadi
Zaman ilgincler icin cok zalimdi
Doga sevenler icin çok sehirlesmisti
Doga ve oyun bir sehirde birlesmisti
Sonra sevgi ne yapacagini sasirdi
Sehrin ilgincligine, zamanin zulmune, doganin kaybolusuna tanik oldu.
Ve tanik oldugu bunca sey karsisinda
Kendini kaybetmedi
Kiskanmadi
Parçalamadi
Kendisini « temiz »e çikarmaya çalismadi
Özel olmaya didinmedi
Anlayisi anlamayisin önüne koydu
Kendini içgüdünün üstüne çikardi.
Birçok sevgi taniminin içinden kendini
Kendiliginden buldu.
Ve de hala buluyor.
