Bulutları Dağıtan Sınıf

29 Şubat Kampüs
Lapa Lapa Kar Yağıyor
Yer Hazırlık binası.
Hazırlık öğrencilerini bölüme hazırlama dersine bu yıl ben seçilmişim.
Giriyorum sınıfa.
20 tane meraklı göz benim üzerime odaklanıyor.


Ey sevgili öğrenciler
Son ayların üzüntülerini
Douala'nın Yaounde'nin Karachi'nin, Tiflis'in tozunu toprağını.
Evine yeni dönen Karamel'in tüyleriyle beraber toplayıp, üzerimde taşıyıp
Size getirdim.

Bakmayın bana öyle dikkatli dikkatli
Tüyden mi rahatsız oldunuz?
Topraktan mı?
Hüzün mü yaydım ortama?
Korkuttum mu sizi?

Utanarak tebeşir elimde,
Aylardır ders vermeyen ben.
Biraz da tahtaya sürtünerek
Ceketimi de tebeşire bulaştırmayı ihmal etmeden.
Kaldırdım kafamı.

Meraklı gözlerle
Gözlerimi buluşturdum.
Birkaç saniyeliğine.

Ben korktum bu sefer
Sanki ilk kez ders verirmiş gibi.

Kafamı çevirdim pencereye.
Aaa bakın arkadaşlar ne güzel kar yağıyor.
Lefkoşa'dayız

Hocam ben 20 senedir burada yaşıyorum hiç kar görmedim.
Dedi bir öğrenci

Ben ise gördüğümü söyledim kendisine.
Ama gece 12 de
2 sene önce.
Herhalde sen çoktan uyumuştun dedim kendisine.

Bunun üzerine
Sınıfta bir kahkaha koptu
Meraklı ve endişeli bakışlar
Eridi bitti yok oldu
Bakmaya korktuğum gözlerin içine
Samimi ve masum bir gülümseyiş
Oturdu.

Ukrayna'dan, Kazakistan'dan, Türkiye'den ailelerini bırakıp gelmiş bu çocuklar
Dışarıda kar
Parçalı bulutlar gibi dört bir yana dağılmış bir ailenin temsilcisi olan ben
Akdeniz'in ortasında bir ada.
Gözler arasında kurulan o saniyeler süren sıcaklık
Ve sonrasında nasıl geçtiğini anlayamadan biten o güzel ders.

Son kez baktğımda penceresinden
O sıcak sınıfın
Pencere sıcaklığı dışarı vermiş
Bulutlar dört bir yana dağılmış
Ve güneş yüzünü göstermişti bile.