Geçmiş Zaman

Paris Metali

SİNAN EVCAN

PARİS - Tren son günlerde daha da gıcırdamaya başladı.. demir, protez, metal şehrin her yerini sarıyor. Yeraltı kaynakları yer üstünü ele geçirmeye başladı. Hiçbir güç bu demir gıcırtısına dur diyemeyecek galiba. Evet, işleyen demir paslanmaz ama.. işleyen demir genç bir kızı yutuverdi Paris'te. Bu kızcağızın bir demirlik ömrü kalmış. Ağlasak gözyaşlarımız cıva ile karışık, trenin demirleri insan teri, ter ise demir yağı.. ayırt etmek mümkün değil.

İşleyen demir dün bir ara durdu Paris'te, kafalarında demir fenerli itfaiyeciler, trenin demir tekerleri arasından, kızcağızı çıkarmaya çalıştılar. Yarım saatliğine B tren hattı işlemedi. Metalik saatler birkaç dakika buz kestiler. Rayların parıltısı ve çöplerden insan izi aradık.

İnsan bulunmuştu, yüzyıllar önce. Sonra her şey daha kolay olsun istedik, yürümedik, işleyen demiri yürüttük; uçamadık, uçak demirini uçurduk; çıkamadık, paslanmaz demiri çıkardık. Sonra uçak demiri paslanmaz demiri eritti, eriyen demir yerlere aktı, yerlere akan demir tren oldu, tren demir üzerinde kaydı, araya sıkışan insana et muamelesi yaptı.

Taşıdığı insanlara ''bekleyin'' dedi metalik ses, ''bekleyin, etleri temizleyip devam edeceğiz, çünkü biz insana saygı duyuyoruz.''

Kafamda grizu patlamaları hissettim, merdivenleri koşarak, gıcırdatarak kaçtım metal istasyondan. Şimdi betonu, arabası ve birkaç yaprağı direnen sonbahar çevre yolundayım. Otobüs ile devam ettim metal parkuruna, buz kesmiş metal yüzler gördüm. Sabah dokuz, akşam beş arası ne kadar değerli bu Batı âleminin saati. Aman saat kaçmasın, insan nasılsa dayanır. Herkes bunu yapıyor, kolay mı Euro'ya geçeceğiz, metal paraları bir bir bankalara götürelim, yoksa elimizde kalır.

''Hep beraber dikkatli olalım'' diyor metalik ses. ''Çantalar, bavullar, hepsi, hepsi aranabilir, metal şövalyelerimize zorluk çıkartmayın'' . Metal çöplerin ise üzeri kapalı, birkaç plastik çöp kutusu bulursanız oraya atın çöpünüzü. Plastik patlayıcı, metal patlayıcı her şey mümkün, teröristin işi belli olmaz.

Bir an durup düşünmeyelim, düşünene felsefe yapma diyelim, metal bürokratları bizim için çelik gibi projeler üretsin. Onlar bizim için yeterince düşünmüyorlar mı zaten? Modern demirlere rağmen hâlâ biz insanız diyebilecek gücü nasıl bulabiliriz ki başka? Sıcak birkaç metrekare evimiz var daha ne isteriz?

Paris'te yeni istasyonlara yeni metaller alındı. Sokak çocukları, fakirler, alkol bağımlıları, işsizler uyuyamasın diye banklar bir bir kaldırılıyor tren garlarından. ''Biz bu garın geçici bekleyenleriyiz arkadaşlar, işleyen demirdir hedefimiz. Buraya bank koyarsan ne olur.. bir sürü tembel, fakir, fukara kök salarlar kök. Zaman bizim hazinemiz arkadaşlar, hep beraber dikkatli olalım, bu zamanı çaldırmayalım, metal projelerimizi aksatmayalım, teröristlere göz yummayalım.''

Metallerimiz Kongo'dan, trenlerimiz metalden, petrolümüz zalim teröristlerin en çok bulunduğu diyarlardan, yakıtımız petrolden, tren raylarımız gıcır gıcır, zamana doğru kayıyor trenler. Kondüktör frene basıyor, herkes çığlık çığlığa, bu sefer Cite Universitaire'de akordeon sesleri metalik çığlıklara karışıyor. ''Bu korkuyla yaşayamadı.. ölümü metalden oldu. Halbuki yetişmesi gerekiyordu zamana.''

''Bayanlar baylar, tren hattımız birkaç dakika içinde hizmete açılacaktır. Siz dikkatli olmaya devam edin, biz etleri temizleriz. Etinize dikkat edin sayın insanlar, teröristler vızır vızır, ama demirimizin önünü kesemeyecekler. Demirin altına oksijenler döşedik, yine mani olamadık bu can kaybına. Oksijen maskelerimizi takalım, metal zehirlenmesi riski var.''

Sonraları ıslak çimenlerin üzerine uzanmışım, gökyüzü bulutlu, hava soğuk, birkaç gündür yağmayan yağmur yeniden başladı Paris'te. Gökyüzüne bakıyorum, kar havası var.

Belki diyorum, birkaç saatliğine yağsa da şu metallerin üzerini örtse. Kongo'yu, İrlanda savaşlarını, Georges Pompidou 'nun metalik terasını birkaç saatliğine de olsa görünmez kılsa. Etlerin metale olan sahte aşkını süpürse diyorum içimden.

Cumhuriyet Dergi 07.09.2003