Bonsai Devrimi

Eti isteriz ve arzularız

Yedikten sonra hiç istemeyiz

Dişlerle bir güzel buluşur et

En ince liflerine kadar çiğnenir


Mideye indikten sonra

Kanı kanımıza karıştıktan sonra

Durgunluk ve pişmanlık

Nereye saldıracağını bilmeyen bir telaş


Kendimi neyle tanımlasam şimdi?

Et bitti

Nerede o çok istemiş ola geldiğim et?


Kürdanlar ve sindirim çalışmaları

Az önce istiyordum

Artık sindiriyorum ve

Hiç mi hiç istemiyorum


Ama yarın yine isteyeceğim

Bunu biliyorum

Bedenim bilmiyor


Bilecek

Terbiyelenecek

Otlarla idare edecek


Kanına yeni kan çekmeyecek

Sonradan istemeyeceği şeyleri

Geçici olarak istememeyi öğrenecek

Sadece dişlediği şeyler ile yenilenmeyecek


Etcil arzular

Otcul yetinmelere dönüşecek


Şiddet

Pasif Bonzailerle törpülenecek


Makaslarla budanan Bonzailer

Toprağa uyum sağlamak için

Biraz daha yeşermek için

Küçükken büyük kalabilmek için

Veya tam tersi...



Fakirler ete o kadar özendilerki

Zenginler bile seçimlerini değiştirdiler


Fakirler etcil

Zengiler planlı programlı ve resmen

Otcul Oldular


Kalp ritmine iyi gelen otları

Az kanlı Balıkları

Okaynuslardan getirdikleri yararlı tuzlarla birleştiren

Kaç gemici birlirsiniz?


Otcul kalanlar iktidar koruma hırsından uzaklaştıkça

Etcillerin arzu dolu saldırıları karşısında

Kürdanların mideye ittiği

Safralar haline dönüştüler


Hem sağlıklı kalıp hem iktidar korumak o kadar kolay değildir


Burjuvalar et yemeden burjuva olamazlardı

Aristokratların tabakta bıraktıkları

Beyinlerini kansız bırakmış olmalı


Bu Bonsaileri budamak

Burjuvalara kaldı


Etsiz günleri yad eden dünün işçileri

Yeryüzünün tüm çiftçileri

Et uğruna sürülen topraklar

Yağlanan makineler


Bonsai devriminin

En yüce komutanları


Adaletsizliğe karşı gereken tepkiyi

Sebzelerden toplayın


Yoksa kan çıkar

Ve bu diğer kanları besler